Aktualności

Doroczne Rekolekcje Wielkopostne przeżywać będziemy od V Niedzieli Wielkiego Postu, tj. od 17. marca 2024 r. Słowo Boże będzie głosił ks. dr Jerzy Dzierżanowski, kapelan Jego Świątobliwości, radca duchowny i dziekan honorowy diecezji opolskiej. Od 1993 r. jest diecezjalnym duszpasterzem rodzin i dyrektorem Diecezjalnej Fundacji Ochrony Życia (od 2023 r. prezesem zarządu fundacji), a od 2011 r. pełni w swojej diecezji funkcję asystenta kościelnego Stowarzyszenia Rodzin Katolickich. Prowadzi również zajęcia naukowe dla studentów i seminarzystów przy Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Opolskiego. Jest członkiem Kolegium Konsultorów Diecezji Opolskiej oraz Rady Kapłańskiej z wyboru. 

Tematem rekolekcji jest hasło:  "RODZINA  BOGIEM  SILNA"

Rekolekcje w całości poświęcone zostaną tematyce rodzinnej w bardzo różnych aspektach. Głównym przesłaniem będzie ukazanie największej wartości, jaką jest budowanie życia osobistego i rodzinnego na najtrwalszym i najpewniejszym fundamencie codziennej więzi z Panem Bogiem. 

Program rekolekcji przedstawia się następująco:

 

 

Zachęcamy wszystkich parafian do zaplanowania i wzięcia udziału w rekolekcjach! 

 

Aby przekonać wszystkich, że warto przyjść do kościoła i wysłuchać dorocznych nauk rekolekcyjnych, przeczytajcie pierwsze słowo, jakie kieruje do nas ks. rekolekcjonista:

---

 

ks. Jerzy Dzierżanowski, CO WYROŚNIE Z NASZYCH DZIECI?

Daj! Kup mi! Muszę to mieć! Mam markowe ciuchy! Ale z niego „wieśniak", ni­gdy nic markowego nie nosi..." Nie masz - jesteś nikim! Kupuję i mam - więc wie­le znaczę, trzeba się ze mną liczyć! Bez kupowania i posiadania szczęścia nie ma!

To tylko niektóre stwierdzenia, które pojawiają się w rozmowach i myśleniu dzieci (rodziców oczywiście także!). Taka postawa towarzyszy nam coraz czę­ściej i jest dowodem na przemianę w „społeczeństwo konsumentów". Proces ten wkrada się niespostrzeżenie w wychowanie, przede wszystkim w kształto­wanie postaw moralnych.

Niczego mu nie szczędzili, bo dlaczego mieliby to robić? Sami w dzieciństwie zaznali licznych braków. Jednego go mieli. Kochali go, więc nie chcieli, żeby czegoś mu brakowało. Nie! W domu nie kazali mu pracować. Przecież chodzi do szkoły, potem musi odrobić lekcje, i tak ma mało czasu na odpoczynek i zabawę. By­li z niego dumni, gdy jeszcze  jako mały chłopiec wybierał w sklepie podarun­ki dla siebie. Czasem, owszem, były bardzo drogie, ale co tam... niech się dziecko uczy samodzielności. Raz tylko nie chcieli mu kupić autka, które wybrał, ale Piotrek znalazł na nich sposób. Zaczął płakać wniebogłosy, podbiegł do jakiejś pani w sklepie i krzyczał głośno: „Nie chcą mi kupić autka! Mamusia mnie nie ko­cha!". Przestraszyła się tego krzyku synka i... kupiła najdroższe wskazane przez Piotrka autko.

Potem, gdy Piotrek poszedł do gimnazjum, wszystko zaczęło się sypać. W listopa­dzie okazało się, że mąż stracił pracę, a badania którym musiała się poddać żona wykazały, że ma jakieś niebez­pieczne guzy w gardle i konieczne jest leczenie, a może nawet zabieg chirurgicz­ny. Przez kilka dni nie mówili o tym synowi, nie chcieli go martwić. Ale gdy które­goś dnia wrócił ze szkoły z żądaniem, że muszą mu kupić nową komórkę, bo dwaj koledzy w klasie mają nowsze i ładniejsze od tej, którą on ma, postanowili z nim porozmawiać. Piotrek wysłuchał wszystkiego z kamienną twarzą, potem na­gle łzy stanęły mu w oczach i wyjąkał: - Czy to znaczy, że nie mamy przez to wszystko pieniędzy i nie będę mógł pojechać z moją klasą na wycieczkę do Berlina? - Tak, Piotrku - mówiła ze smutkiem i poczuciem winy matka - i nowej komór­ki też ci nie możemy kupić, przynajmniej na razie. Tego Piotrek już nie wytrzymał. - Jak to, nie kupicie mi!? Musicie kupić! Wiecie, co powiedzą o mnie w klasie, kim tam będę!? Będę dla nich nikim, nikt nie będzie się ze mną liczył. 

- Piotrze, dziecko - próbował tłumaczyć ojciec - mama jest ciężko chora, mu­simy mieć pieniądze na leczenie dla niej. Pomyśl, co będzie jeśli mama rozcho­ruje się jeszcze bardziej. - Jak to, co będzie? - wykrzyknął z histerycznym pła­czem Piotrek - myślicie tylko o sobie! A co będzie ze mną? Kim ja będę bez pieniędzy!? O tym nie pomyślicie nawet! Zawsze wiedziałem, że mnie nie kocha­cie, ale teraz już jestem tego pewny!

Daniel Thomas Cook z Uniwersytetu w Illinois, współczesny autorytet w sprawach wychowania, stwierdził: „... stawką w walce, jaka się wokół konsu­menckiej kultury dzieci toczy, jest kształt osoby i treść osobowości w warun­kach rosnącego zasięgu handlu. Zaangażowanie dzieci w materiałach, me­diach, obrazach i sensach, które rodzą się w świecie komercji, gra dziś rolę de­cydującą w kształtowaniu osobowości i współczesnych postaw moralnych..."

Warto więc zadać sobie (i innym!) pytanie: Jaki będzie człowiek, którego największą potrzebą w życiu jest kupowanie, posiadanie i konsumowanie?

 

---